Değersizleştiriliyoruz

Acaba insanlığın ne olduğunu unutmaya mı başladık?

Değerlerimizi, maneviyatımızı, geleneklerimizi, göreneklerimizi, örf, adetlerimizi silmeye mi başladık? Artık bazı şeyleri görmezlikten gelip, önce “ben” demeye mi başladık? Yardımseverliğimizi, hoşgörümüzü, Anadolu’nun o güzel adetlerini silmeye mi başladık?

Ekranlar bu saydıklarımızı daha da hızlandırıp deforme etti sanki…

Bazı şeyler, bizi uyuttuğu gibi; bazı şeyleri de çok da umursamaz olduk artık galiba,

Değerlerimiz gibi?

İnsanlar, birçok şey apaçık olmasına rağmen artık olanları pek de önemsemiyor? Sizce de öyle değil mi? Bakınız bundan tam 4 gün önce 10 Ekim Pazartesi günü bir haber ile birlikte ülkemiz bir yasa boğuldu. Gerçi taşmıştır bilinmez ama, pek de kimseyi ilgilendirmedi. Herkes gündelik hayatına devam etti.

Aslen Çankırılı olan ilçemizin evladı güzel yürekli bir kardeşimiz Jandarma Er Latif Aşıkmuslu’nun şehit olduğu haberi geldi, bu haber ile birlikte hepimiz üzüldük bir kez daha teröre ve yandaşlarına lanet ettik. Ama her zaman ki gibi dilde ve klavyede kaldı…

O güzel kardeşimiz vatanı için Cihat meydanında idi ve oracıkta şehit düştü. Peki, biz Müslüman ülke olarak nitelendirdiğimiz, aslında kimlikte Müslümanlığın yaşadığı ülkede bu haberi nasıl karşıladık? Yine sıradan bir haber gibi karşıladık.

Şu an bu yazıyı okurken aslında yüzünüzdeki ifadeyi görür gibiyim; “valla haklısın kardeş” der gibisiniz…

Ülkemiz 7’den 70’e tüm toplum fertleriyle birlikte televizyona ve sosyal medyaya hapsolmuş durumdayız. Tüm duygularımızı sanallaştırdık. Bir ağabeyimiz vefat ettiğinde üzüntü imojini ile birlikte “Allah rahmet eylesin” deyip geçiştirdik. Arayıp “hal hatır herhangi bir ihtiyacın var mı?” diye sormadık. Mezar başlarına geçip, hasta odalarında yalancıktan “çok hastayım ölüyorum dostlar dua” diye duygu sömürüsü yaptık…

Neyse konudan fazla uzaklaşmayalım…

Şehit kardeşim Latif Aşıkmuslu’nun cenaze namazı için yanımda protokolden üst düzey bir ağabeyimiz ile birlikte Fatih camine gittim. Bir baktık ki yollar gayet boş, şaşırdık.

“Neden mi?” diyeceksiniz üst düzey yetkililer ve protokol bekliyoruz alıştık ya hani.

Birde ne görelim; şu an görmüş olduğunuz kare, yani benim çektiğim fotoğraf.

Arka avludan girdik “acaba” dedik “yanlış cenaze namazına mı geldik?”

Diyanet işleri Balkanımız Sayın Mehmet Görmez dua ediyordu. Bir yandan da düşünmeden edemiyordum “acaba bir hemşerim vefat etseydi aynı kalabalık toplanır mıydı?” Bu işte bir gariplik var. Bu kadar insan olmamalıydı. Cami avlusu dolup taşmalıydı. Lakin böyle birşey olmadı. Fotoğrafa şimdi bir daha bakın ülkenin değer yargılarının ne hale geldiğine şehit cenazesine saygı duymayan, vicdanını sosyal medyadan şehit babasına sarılırken fotoğraf çektirten bir adam haline gelindi.

18 can verildi…

Peki, birşey soracağım; Dağlıca’da 15 askerimiz şehit olduğunda tüm Türkiye ayaklandı. Şimdi hemen hemen her hafta, hatta şimdi sizde içinizden geçirdiniz “olur mu Tayfun kardeş hergün şehit haberi geliyor” der gibisiniz…

Doğru öyle ama artık alıştık alıştırıldık.. Değersizleştiriliyoruz üstat unutma…

Peki, Sultangazi şehidine ne kadar sahip çıktı?

Ben bu yazıyı yazarken saatler 02.15’i gösteriyordu. Çünkü üzüldük. İllaki bunu yazmalıydım. Ben herhangi bir şahsı veya kurumu eleştirmiyorum. Değer yargılarımızın ne halde olduğunu gösteriyorum.

4 büyük otobüs ve 5 veya 6 düzeyinde yarım otobüs kaldırılıyor ki oda cami cemaatinden gelenler takribi en fazla 600 kişi cenaze namazına Sultangazi’den Fatih camine gidiyor. Zaten Fatih cami cemaati ikindi namazında kendiliğinden 500 kişi birazda protokol derken 1000-1500 düzeyinde bir sayı görüyoruz. O güzel şehidimize bunu mu reva gördük. Allah aşkına size soruyorum.

Değerli büyüklerim yazıyı okuduğunuz için çok teşekkür ediyorum. Değersizleştirilen bir toplum kimlik yoksunu olur unutmayın. Bir silkelenelim biz kimiz? Niçin buradayız? Niçin yaşıyoruz? Kimin için yaşıyoruz? Sorularını kendinize sorun. Rızık peşinden koşmayı bırakınız. Allah tuzla kefildir düşmüş olduğumuz rızık kaygısından dolayı artık haram olan birşeyi de helalleştirmeye başladık…

Şehidimize bir kez daha Allah’tan rahmet diliyorum. Allah Latif kardeşimizden ve ailesinden razı olsun. Dua eder dua bekleriz…

TAYFUN AYAZ