Evlat sevgisi canının ta ötesi

Evlat neydi? Evlat gerçekten bambaşka bir sevgiydi. Evlat yemeyip yedirdiğin giymeyip giydirdiğindir. Derler ya şimdi klasik bir laf olmasına rağmen ben de burada kullanacağım. Ama öyle işte ne yapalım, giymez, giydirir, yemez yedirir, içmez, içtirirsin, evladının geleceğini planlarsın gerekirse onun için gece gündüz çalışır, çabalarsın, ben yaşamadım, ben görmedim, ben okumadım, o yaşasın, o görsün o okusun da hayatını kurtarsın dersin.

Hatta kendi hayatını evladının hayatına öyle bir odaklarsın ki, sadece onun hayatı için varmışsın gibi yaşarsın, Evladın ise senin onun için yaptığın fedakârlık ve özveriden uzaktır. Anneler şu meşhur lafı da sırf bu yüzden tüketirler ‘’Sen beni anne olunca anlarsın. ’’ Evlatlar anne babasının kıymetinin ne demek olduğunu ancak kendileri anne baba olunca idrak edeceği için, Anne ve babalar daima evladına karşı özenli bir yaşam sürdürür.  Bu özenli yaşantı büyük bir sabır ve özveriyi içinde barındırmak zorundadır. Anne ve babalar evlatlarına özveri sağlarken, evlatlarının kendilerine verilen bu özveri ve iyi niyeti istismar etmesine ise asla izin vermemelidir.

Anne ve babalar koşulsuz ve karşılıksız daima sever. Allahu Teala da anneleri evlat sevgisi ve merhameti konusun da daha hassas yaratmıştır. O yüzden BABALARIN BEDDUASININ DEĞME OLASILIĞI DAHA YÜKSEKKEN, ANNELERİN BEDDUASININ DEĞME OLASILIĞI DAHA DÜŞÜKTÜR.

Evlat kokusu, Cennet kokusudur. Evlat dünyada nur, ahirette sürurdur. Evladını koklaya koklaya, evladının kokusunu içine çekerek onu öpenler çok iyi bilir bu kokuyu…

Kötü bir şey olduğunda, keşke onun değil benim başıma gelseydi dediğin tek kişi evlattır. Evladın üşütse hasta olsa kendini suçlarsın, ben bakamadım diye üzülürsün.

Hiç bir ana-baba evlâdına iyi bir eğitimden, iyi bir ahlâktan daha değerli miras bırakamaz. İyi ve güzel ahlakla yetiştirilmiş bir evlat kadar değerli bir maden yoktur. Evlatların manevi kimliğinin Allah sevgisi ve imanla zenginleştirilmesi onlara maddi olanaklar sağlanmasından çok çok değerlidir.

Bazıları asla vazgeçilmeyecek kadar değerli sevgilidir. Adı EVLAT olunca… Maddi çoğu olanaktan vazgeçilmesi çok kolayken manevi evlat sevgisinden vazgeçmek mümkün olmamaktadır. Bir anne ve baba için evladı için alış veriş yapmak, gezmeye gitmek bambaşka ve yaşanılması gereken özel bir duygudur.

Evlat neydi tam olarak korktuğun yer, canın en tatlı yeri, baktığın gözün, tuttuğun ellerin, yürüdüğün ayakların, yemeğin, suyun, nefesin ona gelmesin bana gelsin tüm acılar dediğin tek varlık. Evlat koşulsuz sevgidir, mutluluktur, yeniden çocukluğunu yaşadığın oyuncağınla oynadığın, günlerin en özel canlanmasıdır.

Evlat sahibi olmadan anlaşılamayacağı ebeveynler tarafından söylenen, pek masum, pek çıkarsız sevgidir. Hormonlarla desteklenen bir içgüdüden kaynaklanan saf, çıkarsız yani gerçek sevgi… Bu sevgiyi anne ve babalarımız bize nasıl ve ne ölçüde vermişse biz de evlatlarımıza o şekilde ve o ölçüde veririz. Sevgimizi aktarırken eksiklerimiz ve hatalarımız olabilir bu eksik yönlerimizi en iyi şekilde tamamlamaya çalışmalıyız.